భాగవతం - పోతన - ద్వంద్వ శిల్పం - 11
ఈ భాగంలో రెండు తడబాటు / సందిగ్ధం పద్యాలు చూద్దాం. ఒక్కొక్క సారి మనకు గొంతు నుంచి మాటపెగలదు. అడుగు ముందుకు పడదు. ఏం చేయాలో తోచదు. ఏదో మాట్లాడదామనుకుంటాం. కానీ చేయలేము. ఇటువంటి పరిస్థితే లక్ష్మీదేవికి రెండు సందర్భాలలో కలిగింది. రెండు సందర్భాలలోనూ ఒకే రకమైన పద్యం వచ్చింది. ముందుగా కథ. మొదటిది. సప్తమ స్కంధం. ప్రహ్లాదచరితం ఘట్టం లోనిది. నరసింహావతారం ఆవిర్భవించింది. హిరణ్యకశిపుని సంహారం జరిగింది. ఆ భయంకర విరాట స్వరూపాన్ని ఉపశమింపచేయాలని దేవతలు అందరూ ప్రస్తుతించారు. కానీ ఆ ఉగ్రరూపం అలాగే ఉన్నది, చల్లబడలేదు. లక్ష్మీదేవిని ప్రయత్నించమని అడిగారు. ఆమె ఎప్పుడూ విష్ణువును అలా చూసి ఎరుగదు. మాట పెగలటం లేదు. అలా నిలబడిపోయింది. రెండవది. ఎనిమిదవ స్కంధం. గజేంద్రమోక్షం ఘట్టంలోనిది. గజేంద్రుని మొర విని, విష్ణువు హుటాహూటిన బయలుదేరాడు. చేతిలో లక్ష్మీదేవి చీర కొంగు కూడా వదలలేదు. ఆమె వెనుకనే వస్తోంది. ఇంత హడావిడిగా వెడలిపోతున్న మగడిని, ఏమి అడగాలా అని తడబడుతోంది. 7-343-క . పలికెద నని గమకముఁ గొను; బలికినఁ గడు నలుగు విభుఁడు ప్రతివచనములం బలుకఁ డని నిలుచు; శశిముఖి బలువిడి హృదయమునఁ జనవు భయమును...